معنی کوه بابل - جستجوی لغت در جدول جو

کوه بابل(بِ)

لغت نامه دهخدا

(بُ)

نام کوهی به شمال افغانستان نزدیک هندوکش. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). کوهی بزرگ از شاخه های هیمالیا در آسیای میانه است که در داخل افغانستان واقع است و از 65 درجه و 40 دقیقه تا 64 درجۀ طول شرقی امتداد دارد. (از قاموس الاعلام ترکی)

لغت نامه دهخدا

چاه بابل

(هَِ بِ / بُ)

چاهی در بابل که هاروت و ماروت در آن محبوس اند. (آنندراج). چاهی در بابل که دو ملک هاروت و ماروت در آن حبس میباشند. (ناظم الاطباء). چاهی که در آن هاروت و ماروت محبوسند. (فرهنگ نظام)

لغت نامه دهخدا

کوته بال

(تَهْ)

بمعنی کوته قد باشد چه بال بمعنی قد و قامت هم آمده است. (برهان). پست قامت. کوتاه قد. (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

کوه بالا

به ارتفاع کوه، به بلندی کوه:
ببخشید چندانش از گونه گون
شده توده یک کوه بالافزون،
اسدی

لغت نامه دهخدا

کوه بارق

(رِ)

کوهی است در سراه. (از حاشیۀ المعرب جوالیقی ص 301) (از ابن درید در کتاب الاشتقاق ص 282). نام کوهی. (آنندراج). کوهی است که سعد بن عدی بدان فرودآمد و از این رو بدان ملقب شد چنانکه در گفتار مؤرج آمده است. (از تاج العروس). کوهی است در بلاد یمن که چنانکه گمان میکنند قبیلۀ ازد، بدان فرود آمد. (از انساب سمعانی). کوهی است به یمن متعلق به قبیلۀ ازد. (از تاج العروس). رجوع به برقۀ بارق شود. یاقوت در معجم البلدان آرد: بارق در قول مؤرج سدوسی کوهی است که سعد بن عدی بن حارثه بن عمرو مزیقیأبن عامر ماءالسمأبن حارثه بن امری ءالقیس بن ثعلبه بن مازن بن الازد بدان فرودآمد و ایشان برادران انصارند و از غسان نیستند که در تهامه یا یمن باشند. (از معجم البلدان ج 2)

لغت نامه دهخدا

کوه ابلی

(اُ لی ی)

نام کوهی معروف نزدیک اجا وسلمی، دو کوه قبیلۀ طی و در آنجا مردابی است به پهنای هفت فرسنگ که آب باران در آن گرد آید، تلخ مزه

لغت نامه دهخدا

کوه مازل

(لِ سَ)

نام کوهی است در هندوستان. (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 333) (ازبرهان) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء) :
تاقلۀ مازل نشود ساحت کشمیر
تا ساحت کشمر شنود قله مازل.
رافعی (از لغت فرس اسدی چ اقبال ص 333).
آن خداوندی که حکمش گر به مازل برنهی
پهلوی اویک بدیگر برنشیند مازماز.
منوچهری.
آن کرکی با کرکی گوید سخن ترکی
طوطی سخن هندی گوید به که مازل.
منوچهری

لغت نامه دهخدا

کوه عاقل

(قِ)

ابن کلبی گوید کوهی است که حارث بن آکل المرار جد امری ءالقیس بدان ساکن بود. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

کوه رباب

(رَ)

کوهی است میان مدینه و فید. (منتهی الارب) (آنندراج) (از غیاث اللغات) (ازمنتخب اللغات) (از متن اللغه) (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

کوه دباب

(دَ)

نام کوهی است در دیار طی از آن بنی سعد بن عوف. (معجم البلدان)